Plasbeurten turven

Het was even schrikken toch, het verhaal dat in het kader van een efficiënt procesverloop een verzorgingsinstelling in Hellevoetsluis (even ten westen van Rotterdam) heeft bepaald dat patiënten maximaal 3 keer per dag naar het toilet mogen gaan.  Het gebeurt wel meer dat we in organisaties doorslaan in het vastleggen van normen, regels en procedures, maar als we moeten voorschrijven hoe vaak dementerenden mogen plassen, zijn we toch een heel eind weg van waarom we precies een verzorgingsinstelling zijn.

Ongetwijfeld heeft iemand bij de directie bepaalt dat het een goed idee was, een maximum aan plasbeurten vast te leggen. Ik wil, in al mijn naïviteit, zelfs nog geloven dat dit met de beste  bedoelingen is gebeurd. Of althans vanuit een paternalistisch, goedbedoelde beschermingsreflex tegen te hoge werkdruk van de medewerkers. Of om duidelijkheid te scheppen van wat normaal is. “Onze medewerkers hebben het al zo druk, laat ons turven hoe vaak ze hun patiënten laten plassen, dan kunnen we dat proces alvast efficiënter maken,” klinkt het vast bij die directie.  Alsof je een productielijn voor medicijnen installeert.  

Ik vraag me toch af hoe je als verpleegkundige dat gesprek gaat voeren met die patiënt met plasdrang. “Nee mevrouw, u kan niet plassen, orders van boven. U hebt uw beurten voor vandaag al gehad, volgens mijn gegevens. Computer says no”

Terwijl je die verplegers natuurlijk ook hun werk kunt laten doen en dat soort regels en procedures achterwege laten. Intuïtief voelt iedereen, ik neem aan ook de directie, wel aan dat zo’n regels eigenlijk niet horen. Maar in een omgeving waarin het systeem regeert en niet de bedoeling van het werk voorop staat, is het bijzonder lastig om komaf te maken met zulke regels.     

Toch is dat volgens mij de weg om een organisatie voor de toekomst te bouwen. Weg met het teveel aan procedures en processen en op naar het werken vanuit de bedoeling. Verpleegkundigen weten heus wel wat hun job is. Ze hebben daar jaren voor gestudeerd, maar eens op de werkvloer ga je hen plannen, controleren en voorschrijven hoe ze hun werk moeten doen. Niet wat je wil doen met je organisatie, maar wat je wil zijn in je omgeving daar gaat het om. En dan willen medewerkers in een verzorgingstehuis vooral mensen verzorgen. En geen plasbeurten turven.